Μήπως είδατε το στιγμιότυπο απ' το ΤΕΙ Πατρών, όπου μια (το πολύ 20 χρονών) σπουδάστρια φώναζε, χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, στον ασπρομάλλη πρόεδρο του Τμήματος «δε σε θέλουμε εδώ, ρε παιδάκι μου, το καταλαβαίνεις ή όχι»; Και μετά άλλη μια, της ίδιας ηλικίας και εφάμιλλου τσαμπουκά, να του λέει κατάμουτρα «εσύ ρε δε μας παραμύθιαζες ότι διαφωνείς και δεν πρόκειται να συμφωνήσεις με το υπουργείο»;
Λίγη ώρα αργότερα εκείνος ψέλλιζε στους δημοσιογράφους «με τρομοκρατούσαν, με εξευτέλισαν ως δάσκαλο, με ακύρωσαν».
Αυτόματα μου ήρθαν στο μυαλό πολλά, πάρα πολλά, ξένα Πανεπιστήμια -στην Ευρώπη και την Αμερική. Προσπάθησα να φανταστώ σε ποιο από όλα θα μπορούσε να συμβεί κάτι παρόμοιο.
Ασυναίσθητα χαμογέλασα. Ούτε θα το διανοείτο ποτέ φοιτητής. Ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Το επόμενο δευτερόλεπτο θα είχε διαγραφεί από το Πανεπιστήμιο. Και μην πει κανείς ότι στο εξωτερικό είναι λιγότερα δημοκρατικά τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Συμβαίνει κάτι πολύ απλούστερο: Εκεί τα παιδιά πηγαίνουν να πλουτίσουν τις γνώσεις τους, να ανοίξουν τους ορίζοντές τους, όχι να κάνουν κομματικό συνδικαλισμό ούτε να αναζητήσουν τρόπους συνδιαλλαγής με τους καθηγητές.
Εδώ, δυστυχώς, το φαύλο πελατειακό καθεστώς έχει κατακρημνίσει το επίπεδο σπουδών, τα τελευταία 30 χρόνια, και η ανοιχτή συναλλαγή καθηγητών -σπουδαστών έχει οδηγήσει στην πλήρη απώλεια κύρους των πανεπιστημιακών δασκάλων.
Λογικό και αναμενόμενο είναι, λοιπόν, δυο 20χρονα κοριτσόπουλα να εξευτελίζουν τον 60άρη καθηγητή τους. Και πρόεδρο του Τμήματος, παρακαλώ.
Αν έως την προηγούμενη ημέρα ήταν στο ίδιο «μετερίζι» άρνησης του νόμου, γιατί να μη νιώσουν «προδομένες» οι σπουδάστριες τη στιγμή που ο καθηγητής έκανε στροφή στον ρεαλισμό -και, άρα, νομιμοποιημένες να τον γελοιοποιήσουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες;
Καλά του έκαναν, λοιπόν; Νομίζω ναι. Ο ίδιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα.
Θυμηθείτε τι προηγήθηκε: 40 σπουδαστές (και οι συγκεκριμένες δυο) είχαν κλειδώσει 20 καθηγητές στα γραφεία τους (και τον πρόεδρο) και δεν τους άφησαν να βγουν έξω, επί πολλές ώρες.
Θα υπάρξουν επιπτώσεις για τους συγκεκριμένους σπουδαστές και σπουδάστριες; Προφανώς όχι. Πώς να τιμωρήσουν οι καθηγητές τους φοιτητές -συνεταίρους τους;
Την επόμενη φορά, λοιπόν, ας μην εκπλαγούμε αν κάποιοι καθηγητές φάνε και ξύλο.
Οι ίδιοι έχουν την ευθύνη του αποδεκατισμού τους κύρους τους. Οι ίδιοι έκαναν ή δέχτηκαν τον φοιτητή ως εταίρο στη διοίκηση των Πανεπιστημίων, προκειμένου να εξασφαλίζουν πρυτανικές θέσεις.
Ο νόμος του 1982 τους έδειξε το δρόμο της συνδιοίκησης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων με τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις και εκείνοι τον ακολούθησαν με μεγάλη ευχαρίστηση.
Και τώρα όλοι μαζί θρηνούμε επί των ερειπίων. Τα Πανεπιστήμια, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι αντανάκλαση της χρεοκοπημένης δημόσιας διοίκησης.
Και κάτι τελευταίο: Δεν ξέρω ούτε έναν, ο οποίος να έχει την οικονομική δυνατότητα, και να μη στέλνει το παιδί του στο εξωτερικό να σπουδάσει.
Κι αυτό παρότι στη δική μας παρέα οι περισσότεροι φοιτήσαμε σε ελληνικά Πανεπιστήμια και συνεχίσαμε τις μεταπτυχιακές μας σπουδές σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Ας το καταλάβουμε: Η Ελλάδα δεν θα ξεφύγει από τη δίνη της χρεοκοπίας αν δεν ανατρέψει εκ θεμελίων ΚΑΙ την ολέθρια κατάσταση μέσα στα Πανεπιστήμια.
Αν δεν προστατεύσει τους χώρους μάθησης και διακίνησης ιδεών. Αν δεν ξαναδώσει σε καθηγητές και φοιτητές τους φυσικούς τους ρόλους. Αν δεν ξεδοντιάσει το πελατειακό και κομματικό σύστημα. Αν δεν υψώσει αδιαπέραστα τείχη απέναντι σε κάθε λογής κακοποιά στοιχεία, που έχουν μετατρέψει ΑΕΙ και ΤΕΙ σε γιάφκες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου